Hallo iedereen,

even een kort bericht op deze blog zetten om jullie allen gerust te stellen. Momenteel zitten Jochim en ik in Zanzibar. Zanzibar is een prachtig, klein eiland aan de Oostkust van Tanzania. Het eiland bestaat uit 97 procent moslims en gisteren kwamen we hier met de ferry toe. Gisteren was het einde van de ramadam. Dus nu is het vier dagen vakantie (dei mubarak) Dit is natuurlijk het moment voor de mensen hier om familie te bezoeken. S avonds gingen we naar een groot veld: Mnazi mmoja. Daar stonden honderden kraampjes met eten en met spelletjes of gokspelen, het was er een drukte van jewelste, maar best wel leuk. Veel blanke zag je er wel niet.

Voor we naar Zanzibar kwamen, zijn we eerst op safari geweest in Arusha. We bezochten Tarangire, Serengeti, Ngorongoro-krater en Lake Manyara. Het was best wel de moeite, alleen jammer dat ik erg ziek werd. Waarschijnlijk iets verkeerd gegeten en daardoor nog altijd wat buikpijn. (maar ik ben 'nen harden' he, dus ik kan er wel tegen)

Ik deed reeds het safariverhaal in geuren en kleuren via mail aan familie, en ga hier niet alles herhalen. Ook de avontuurlijke busreizen zal ik hier niet meer beschrijven. Maar geen nood, ik vertel de straffe verhalen wel eenmaal we in Belgie zijn. Het begint nu trouwens best wel in te korten...

Wat staat er nog op onze planning:
Morgen doen we een 'spice tour', dit omdat Zanzibar erg gekend is voor zijn kruiden (vooral kruitnagel). Vroeger was dit trouwens het handelsknooppunt voor allerlei kruiden. Maar de duistere kant van de zaak was natuurlijk de slavenarbeid en -handel die erbij betrokken was.
De dag erop zullen we waarschijnlijk gaan snorkelen. De onderwaterwereld schijnt hier prachtig te zijn, en dus willen we deze zeker bewonderen. De dagen erna trekken we verder rond op het eiland richting het Noorden en daarna de stranden aan de Oostkust, misschien het Zuiden en terug... We zien wel.

Vele groeten vanuit Zanzibar

Jochim en Bart

Wat een weekend

Beste lezers,
Weer een tijdje geleden dat we jullie op de hoogte hielden van wat we hier allemaal uitsteken, maar niet getreurd, hier komt de update:

De laatste week is het hier rustig geweest. We werkten nog met de studenten van Preform 5 rond plannen. We gaven vorige week twee workshops en hopen dat de studenten hier iets van hebben opgestoken. Maar tijd, dat is hier een ramp! Echt waar, rampzalig! Je spreekt af dat de workshop op 15.30u begint en je kan starten rond 15.45u en tot 16.15u zullen er nog steeds studenten binnenlopen. Zelfs 1 keer kwam een student na 1u 20 minuten binnen om de workshop te volgen die in totaal 2u duurt...
Nuja, niet druk in maken, maar verder doen.

Het weekend leek een te worden zoals de andere, maar dat veranderde donderdagavond toen Broeder Pasco (de directeur) zei wat er allemaal op het programma stond... Zet je schrap:

Vrijdagnamiddag was er de trouw van Bernard, de broer van Broeder Alex, en Maria. (we kennen de mensen niet, maar mochten mee van Broeder Alex, samen met de andere Broeders) Om 15u begon de mis en 's avonds om 20.30u het feest. Yeah, right! ( u las het al: tijd is een ramp!) Om 15u stonden wij nog in Kihinga om te vertrekken naar de kerk. Ik begon al ongelofelijk zenuwachtig te worden omdat ik het mij al kon voorstellen: De twee mzungu's vallen al niet genoeg op en dan komen ze nog te laat in de mis ook en de honderden ogen die je dan bekijken!
Nee, nee, geen reden tot paniek... Wij kwamen om 15.20u toe aan de kerk en er stonden wat mensen buiten te wachten, samen met wat leden van het koor. Dusja, we waren te laat, maar toch veel te vroeg. Dus: wachten! Iets waar we niet goed in zijn, maar beter in worden... Om 16.20u begon de mis dan.
PS: In de kerk wordt er geen kus gegeven a la 'You may kiss the bride', nee, dat is iets voor de privesfeer, wist Broeder Hakim ons te vertellen.

'S avonds was er dan het feest. (na lang wachten buiten) Eerst was er een hele ceremonie dat onder leiding stond van een (voor de mensen die Kiswahili verstaan) grappige presentator.
Het was echt wel weer een belevenis. In het begin waren enkel de gasten er. Daarna kwam de familie van de bruidegom al dansend binnen, daarna die van de bruid. Pas later ook het bruidspaar en de getuigen. Gelukkkig zijn we nu al wat gewoon aan de vele speeches, maar wanneer je denkt dat iedereen het nu wel al heeft gezegd, komt er altijd wel nog iemand nieuws bij.
Daarna werden er honderden foto's getrokken en kregen ze een glas champagne. Iedereen, maar dan werkelijk ook de hele zaal mocht dan aanschuiven om met hun glas/flesje tegen hun glas te tikken en hen zo geluk te wensen.
Toen mocht het paar een poort met ballonnen openen die hen de toegang naar hun tafel op het podium verschafte.
Na nog enkele speeches later konden we eten (kip, frietjes, dagaa, groentjes, sausje met loempia). Daarna werden de cadeaus gegeven. Iedereen had dus cadeautjes mee. (Wij gaven een enveloppe, geen idee wat we anders moesten kopen) Maar de familie bracht een matras, bestek, borden, kanga's (doeken om kleren van te maken of rond je te wikkelen), pakjes,... vanalles en nog wat. Dit werd natuurlijk niet zomaar gegeven aan de familie, nee. Eerst mocht de ene familie in een rij staan en al dansend de cadeaus afgeven, dan de andere familie en daarna tafel per tafel. En show verkopen dat het geen naam heeft: vooruit en achteruit dansen, kanga's in de lucht zwieren en rond de bruid draaien, echt grappig en best wel cool.
Op het einde werd er natuurlijk weer wat gespeecht en nog heel kort wat gedanst, maar echt niet lang meer.



Wij op het trouwfeest.








van links naar rechts: de getuige, Bernard (bruidegom), Maria (bruid) en de andere getuige.
Achter hen zie je de poort met balonnen en het versierde podium.






Zaterdag gingen we naar Zungu Beach picknicken met de broeders. De broeders en zusters van de school waar wij verblijven hadden afgesproken met de broeders van de Emmaus Community. We gingen rond 12.30u vertrekken, maar alle, rond 15u zijn we wel vertrokken. We pikten de andere broeders op en met zo'n 17 in het busje gingen we door op de hobbelige baantjes. (hobbelig is hier een eufemisme) Dus konden we om 16u beginnen met onze picknick! De picknick bestond trouwens niet uit broodjes ofzo, nee het was hetzelfde eten als anders, maar dit keer op een andere lokatie. De reden voor de picknick was trouwens omdat er bij ons twee nieuwe broeders zijn bijgekomen, dus om hen te verwelkomen en om ons uit te zwaaien (want wij gaan zaterdag terug weg)



Zungu Beach: Prachtig strand van witte keien en heerlijk water.




















Nadat we hadden gegeten hebben we een heel eind gezwommen en genoten van de zon. Tot plots een van de broeders ons riep: 'Look, monkeys!' Waaauw, vanuit de bossen kwamen de apen gewoon op het strand richting de hutjes. Een hele familie meerkatten (voor de geinteresseerde, de bijnaam in het Engels is Blue Ball Monkey, je moet maar eens opzoeken waarom) kwam ons vergezellen. Met behulp van de restjes banaan konden we ze zelf lokken tot op 1 meter van ons. Best wel cool...

Zondag gingen we naar Manyovu, een klein dorpje aan de grens met Burundi. Dit omdat het het geboortedorp is van Broeder Alex en zijn broer. Het pas getrouwde stel moest dus nog een mis bijwonen in hun dorp en een viering bij hun ouders thuis.

We dachten dat we met het busje gingen, maar in plaats daarvan reden we met de vrachtwagen richting bergen. Het was een supertoffe rit. We stonden de hele tijd recht op de banken om te kijken naar het prachtige uitzicht en de mooie, arme dorpjes en hutjes die we passeerden. Als een kind ons zag riep het superluid: Wazungu, wazungu!!! (Blanke!) Wanneer we dan nog eens zwaaiden waren die kinderen door het dolle heen...

Eenmaal in het dorp aangekomen, na een twee uur durende rit van 60km door de bergen, gingen we eerst naar de overvolle kerk om de twee uur durende mis bij te wonen. Daarna gingen we naar het ouderlijk huis van de bruidegom en daar was er terug een viering met muziek, een koor en traditionele dansen.

Hier zie je enkele mannen dansen met instrumenten rond hun benen. Door het ritmisch stampen met de voeten maakten ze muziek.

Een deeltje van de massa volk die rond het huis stond.

Maandagnamiddag gingen we dan terug richting stad omdat we hadden afgesproken met Papius. (de dormitoryleader van Emmaus) Hij heeft nu vakantie en woont daarom thuis. We mochten eens mee naar zijn huis. Hij heeft nog enkele oudere broers en zussen, maar zij leven elders. Enkel zijn moeder (die er nu niet was), zijn jongere zus Josephine en de twee kindjes van zijn oom leven in het kleine huisje. Josephine heeft eten voor ons gekookt en we keken naar foto's van Papius en zijn familie.

Ondertussen zitten we al halfweg in onze laatste week stage. We geven nu wat workshops rond het veilig gebruiken van een computer en zullen afscheid nemen van jan en alleman. Zaterdag vertrekken we met de bus, een hele dag, richting Tabora. Daar slapen we dan bij de Broeders van Liefde van Tabora. De dag erna willen we dan naar Arusha verder reizen. De busreis blijkt een helse rit te zijn, maarja, we moeten erdoor... Er is geen vliegtuig richtig Arusha, en Broeder Pasco regelt de rit, dus het komt wel in orde.

In Arusha, aan de voet van de Kilimanjaro, willen we enkele Nationale parken bezoeken (Serengeti, Ngorongorokrater,...) Daarna reizen we richtig Zanzibar om onder andere te snorkelen om ten slotte te eindigen in Dar Es Salaam.

Het kan dus gerust zijn dat we nu een tijdje niet zo veel van ons laten horen (bijvoorbeeld omdat we op safari zijn, of aan het reizen zijn.) We proberen wel af en toe blog-, sms-, of telefoonsgewijs iets van ons te laten horen. Tutaona! (We will see!)

Groeten!

Jochim en Bart

Update vanuit Newman College, Kihinga:

Lake Tanganyika van dichterbij. Mooi strand, helder water, palmbomen, veelkleurige vissen (die we tot jochims spijt nog niet hebben kunnen zien, volgende queeste wordt een duikbril vinden), verschillende ijsvogels die de visjes maar al te graag eten, Dhows (traditionele houten bootjes, te zien op de foto) die uitvaren om de vissen te vangen...

@ Anninperu: Het zal voor Titicaca moeilijk zijn om Tanganyika te verslaan, ondanks de meters!

Het strand van Aqua Lodge, het hotel in Kigoma dat de Broeders van Liefde opgekocht hebben. Het hotel moet nog grondig gerenoveerd worden, maar heeft veel potentieel met zo'n strand!

Raphael, head boy van de school government, met een stuk 'nanasi' in de hand. Op een dag kwam hij naar ons toe met een cadeau, twee nanasis en een watermeloen (Heel lekker trouwens, veel zoeter dan diegene die we in Belgie kunnen kopen). We nodigden hem dan ook uit om het fruit 's avonds op te eten, een heel tof karwei waar we dan ook drie dagen voor nodig gehad hebben.

Een vrouw zoals je ze hier vaak kunt zien: in traditionele kleren, inclusief kind op de rug en emmers op het hoofd. Haar missie: water halen. Het blijft toch een fenomeen hoe die vrouwen er in slagen om zoveel op hun hoofd te dragen. We zouden dit ook wel willen kunnen, maar hebben er waarschijnlijk te weinig talent voor. Let trouwens op de kleurrijke kleren van de vrouwen. Die lopen er altijd mooi op gekleed volgens ons.

Aan de blogs van andere buitenlandse stages te lezen zijn wij trouwens de enige die nog geen traditionele kleren hebben gekocht. Het zal aan de factor 'mannelijk gen' liggen waarschijnlijk, geholpen door het feit dat mannen hier niet echt typische afrikaanse kleren dragen. Maar geen nood, we maken het goed met afrikaanse maskers, beeldjes, ...

Zoals vaak, hebben we ook hier een bende dol enthousiaste kinderen nabij ons. Ze komen van de nabije dorpjes, waar de armoede vaak heel erg groot is, getuige hiervan zijn de kleren die ze dragen.

's Avonds na de sportdag: 'Disco-time'. Heel geestig, veel studenten die in het 'verbouwde' klaslokaal dansen op de Bongo flava, de Tanzaniaanse variant van HipHop en RnB. Andere muziek draaien ze niet en dus heeft het veel weg van de coolsweatfuiven van bij ons. Die avond hielden we ons ook bezig met de inmiddels geoefende job: poseren voor de foto met de studenten. Het heeft veel weg van een roulettesysteem, waarbij er telkens een nieuwe student tussen ons komt staan en er een foto wordt getrokken. Inmiddels zijn we er al aan gewoon. Het gebeurt namelijk op elke celebration, waar we steevast als 'special guest' worden uitgenodigd. En als je weet dat elke gebeurtenis hier voldoende is voor een celebration... Naast Jochim zie je Papius, de dormitory-leader van Emmaus, die ons veel vertelt over Tanzania, het schoolsysteem, de cultuur, ...

Af en toe is er geen stromend water in ons huisje en moeten we ons wassen met de emmer. We gaan dan naar buiten met de emmer en bidons om die te vullen aan de kraan. Maar af en toe doet de elektriciteit zo hard zijn best dat de pompen geen water meer in de tank krijgen en de kranen technisch werkloos zijn. dan maar naar de waterput om de emmers te vullen. Heel geestig, al is Jochim er toch niet zo sterk in als Bart, wat de studenten genoeg reden geeft om eens goed te lachen.









Brandweerman Bart in gevecht met het vuur! Het was een verhitte strijd, maar uiteindelijk trok Bart aan het langste eind. Het zal ze leren!












Wist je datjes:

- Blijkbaar was het vuur het toch niet geleerd, twee dagen later was het er al terug. Maar dit keer hadden we het al na een half uurtje onder controle!

- Niet enkel in India (@Lynn en Eveline) lopen de jongens hand in hand rond, ook hier is het de gewoonte om dit te doen.

- Jochim heeft zijn all-time win-Loss record van rumikub naar 1 tegenover al de rest gebracht! Een proficiat waard.

- We zijn nog altijd aan de winnende hand in de strijd om geen malaria te hebben (voorlopig toch)!

- Met de stage gaat het nog altijd goed. Er waren enkele frustraties omtrent het computerpark, maar Bosko heeft die van de baan geveegd (lees: de computers geformatteerd en alles opnieuw geinstalleerd). We hopen dat de computermuizen stand blijven houden tegen het enthousiasme van sommige studenten om altijd alle hardware te versteken. Dit zorgt immers voor nogal wat gebroken materiaal. Daarom besloten we om na volgende week ons nog een week te concentreren op ICT-opleiding voor de studenten. Hopelijk helpt dit om virussen en kapot materiaal tegen te gaan.

- We gaan volgende week voor twee dagen naar Maendeleo, het huis van de broeders in Kigoma, om er de manuals voor de leerlingen en leerkrachten omtrent studiebegeleiding en didactische opleiding af te werken. Daar is er normaal ook altijd elektriciteit, wat ons zekerheid geeft.

- we verlangen al om na onze stage op reis te gaan. Op de menu staat het volgende: Arusha, vanwaaruit we de nationale parken Serengeti, ngorongoro en wss nog enkele kleinere zullen aandoen. Daarna richting Zanzibar, waar naar het schijnt de mooiste stranden ter wereld te vinden zijn. En waar we, indien mogelijk, zullen zoeken naar organisaties die duiktrips verschaffen richting de vele koraalriffen. We eindigen in Dar es Salaam, waar we ons vliegtuig nemen richting Belgie.

- De studenten hebben ook een tweede cobra gevangen, nabij het kippenhok. toen wij de slang zagen, was ze immers al in (voor ons wel toffer, voor hem wat minder) dode toestand. Blijkbaar moeten de kippen en hun kuikentjes wel smaken.

- Jochim eet hier al rijst, Bart eet al confituur. (mede geholpen door het feit dat we anders honger zouden hebben) Applausje voor onszelf!

That's all folks

Hallo, eindelijk kunnen we terug op het internet. Sinds zaterdag hadden we geen elektriciteit meer en sinds gisteren ook geen water. Nuja, niet getreurd, we konden wel wat emmers vullen uit de waterput. Nu profiteren we van de elektriciteitsluxe en gaan we even wat foto's uploaden die vertellen wat we hier allemaal uitsteken.

We vertelden jullie reeds over de 'daladala'. Dit is het busje waarmee we van Kihinga (waar onze school is) naar Kigoma kunnen reizen. Dit kost ons 300 TZS, minder dan 20 cent. Hier zie je me zitten met wat studenten van onze school. Vergis je niet, enkele minuten later zat dit busje propvol, alle zitplaatsen ingenomen en ongeveer qcht mensen in het gangetje...

Dit is de 'assembly'. Iedere maandag en vrijdag worden alle studenten om 7.40u op deze plaats verwacht in hun uniform. Dan staan alle klassen ( preform5, form 5 en form 6) in rijen naast elkaar, hun jaarverantwoordelijken staan achteraan. Er wordt gebeden en het volkslied en het (overigens echt mooie) schoollied wordt gezongen. Daarna kan de directeur nog een woordje placeren.

Hier zie je een van de klaslokalen. Dit is form 6, de laatstejaars, ze kregen op dat moment Kiswahili. Wie telt er de hoofdjes? Ps: het helpt hier niet om de stoelen te tellen, want heel vaak zitten ze met twee op 1 stoel. Nuja, wat moet je anders doen met zoveel in een klas en stoelen tekort.

Vorige week zaterdag gaf de Emmaus dormitory een afscheidsfeestje voor het preform 5-leden. Dit omdat de andere leerjaren nog examens hebben, en daarna op vakantie gaan, maar preform5 blijft hier en wanneer de vakantiegangers terugkeren heeft preform5 hun examens al achter de rug en hebben zij vakantie. PS: zoek de mzungu (blanke)!

Vrijdag was het School Sports Day. 'A day to remember' zeiden de leerlingen. De dag begon met een parade van alle studenten van Kasigunga (nabijgelegen dorp) tot de school. (foto) Daarna streden alle dormitories tegen elkaar in volley, netbal voor de meisjes, basket en voetbal. De dormitories kozen ook leden van de 'staff' als coach. Ik was coach van 'Mabibo' en Jochim van Emmaus. Onder mijn (superenthousiast, KSA-gewijs) gecoach heeft Mabibo gewonnen tegen Mkwawa. Geniaal!!!

Hier zie je de 'school government' voetbal spelen tegen de staff. Dit was op het einde van de dag. In de namiddag hebben we trouwens naar het zangtalent van enkele studenten mogen luisteren in een competitie. S avonds werden alle prijzen ( ook voor het sporten) uitgereikt.

Zaterdagochtend: Wat ziet mijn arendsoog daar aan de horizon? ROOK! Waar rook is, is vuur... Dan nog niet eens zo ver van onze school! Je kon zelfs palmbomen horen knetteren in het vuur. Maar geen kat die daar aandacht aan besteedt. Pas na een tijdje zag ik studenten in de richting van het vuur gaan. Natuurlijk wilden wij mee. Een studente vertelde ons dat ze het vuur gingen doven op 'the African way'. Niets te water, niets te brandweer. Takken van de bomen snijden en uitslaan, dat vuur. Wij hielpen samen met de moedige studenten het vuur te verdrijven. We hebben het hier niet over een uit de hand gelopen barbecue of enkele bomen die in brand stonden, nee. Grote delen gras en bomen stonden in lichterlaaie. Na enkele uren hadden we alles onder controle en was de school terug veilig. Hoe was de brand ontstaan? Simpel: aangestoken door buren omdat ze wilden dat hun vee terug vers gras kon eten. Dat het vuur dan in de richting van de school en het dorp kwam, tjah, kan gebeuren...

Op deze eerste foto (eindelijk gelukt, computer-nerd Jochim...) Zie je het uitzicht op Lake Tanganyika, het 2e diepste meer ter wereld. Maar liefst meer dan 1400 meter diep! Probeer maar eens naar de bodem te zwemmen...

Foto 2: De eerste dag verzekert Brother Pasco ons dat er geen slangen zitten in het droge seizoen. Al goed en wel voor ons!

Donderdagavond komt er plots een vrouw binnen tijdens het avondmaal en roept iets in het Kiswahili. Iedereen staat op en rept zich naar buiten, maar wij hebben geen benul wat er gebeurt (ons swahili is nog net niet goed genoeg). Na wat vragen te stellen aan Peter, blijkt dat er een slang in het kippenhok zit. Wij gaan vol enthousiasme mee en hopen de slang te kunnen zien. Aan het kippenhok staat wel 15 man met stokken in de hand vanalles te roepen naar elkaar. Na een kwartiertje van tumult, zien we eindelijk de (halfdode) slang. We hadden gehoopt op een slang van een meter, blijkt het toch een cobra te zijn van 1.80m. Heel giftig, maar nog net niet dodelijk genoeg voor een mens als je hulp vindt op tijd. Gevolg: De volgende keer dat we naar onze slaapkamer lopen kijken we beter uit. (foto: links slang, rechts Jochim)

Foto 3: Mijn overheerlijk bord, gevuld met rijst, ugali (witte meelpap), Dagaa (kleine visjes), bruine bonen en tomatensaus. Hier in Tanzania mag je met dit maal zeker niet klagen! Velen moeten het met minder stellen. Af en toe eten we ook nog andere soorten vis, kip, varken, groentjes, bananen, zoete aardappelen en soep. Klaargemaakt door chefkok Revocatus, een heel toffe vent die ons Swahili geregeld bijschaaft. En als nagerecht krijgen we een stuk ananas/watermeloen/papaya/mango, die overigens veel beter smaken of in Belgie!

Foto 4: Het avondmaal met de broeders. Van links naar rechts: Jochim in actie, Father Philip met de paars/roze t-shirt aan, broeder Alex en broeder Chimbe. De gemiddelde leeftijd van de broeders ligt hier een stuk lager dan in Belgie!

Hallo iedereen,

Omdat deze computers hier niet zo mensvriendelijk zijn, kunnen we maar af en toe op een traag internet. We probeerden al foto’s op deze site te zetten, maar tot nu toe zonder succes. We doen ons best...

Nuja, tijd om jullie eens op de hoogte te houden: Eerst en vooral, onze stageopdracht verloopt goed. In de eerste week leerden we de school kennen door onder andere lessen te observeren, een vergadering bij te wonen en te spreken met de leerkrachten en leerlingen en hen te interviewen. Vanaf de tweede week begonnen we workshops te maken voor de studenten. Dit om hen te leren studeren, want ze staan vlak voor hun examens. Soms merken we (onder andere door de interviews) dat de studenten niet zo’n goede studiehouding hebben. Vragen als: ‘Is het mogelijk om 8 uur na elkaar te blokken?’ werden ons dus al gesteld...
Nadat we dan een workshop hadden gegeven, evalueerden we die en pasten die indien nodig aan. Zo verbetert ons werk (hopelijk).
Vorige week zijn we ook gestart aan een workshop voor de leerkrachten omtrent interactie in de klas. Dit omdat we zagen dat de leerkrachten vaak doceren en we allen weten dat dit niet echt de ideale manier is van lesgeven. Deze eerste workshop voor de leraars gaven we maandag.

Ondertussen leerden we ook Tom kennen. Hij is een Vlaming die in Maendeleo, Kigoma zit. Hij helpt er een ICT-netwerk opstarten voor het afstandsonderwijs. Zondag hadden we afgesproken en zijn we naar Lake Tanganyika geweest. Een prachtig strand met palmbomen en een heerlijk meer met helder, proper, warm water... Via hem leerden we ook Nick kennen, een Nieuw-Zeelander die hier op doorreis is. Hij hielp een straatjongen aan eten en kleren en zorgt er nu voor dat hij naar school kan en wordt opgevangen in Maendeleo. Vandaag gaan we nog eens richting stad voor mogelijks een barbecue op het strand samen met Tom en Nick omdat ze bijna Kigoma verlaten.

Iedere rit richting de stad is een heuse trip. Eerst moeten we 20 minuten (of op Afrikaans ritme 30 minuten) wandelen langs een grote stoffige weg tot het kruispunt waar de ‘Dala dala’s’ passeren. Dan worden we gestapeld in een busje om richting Kigoma te rijden aan zo’n 30km per uur. Het busje biedt plaats aan zo’n 15 man en rijdt vaak rond met zo’n 25 man, lekker gezellig dus... Je krijgt plots een valies op je schoot of een kind wordt doorgegeven omdat er dan meer plaats is. Doodnormaal en best wel geestig. Langs de weg naar Kigoma lopen honderden mensen: te voet (al dan niet met emmer op het hoofd), al fietsend of al wandelend met een zwaar geladen fiets). Langs de kant van de weg staan er hutjes (ja, zoals je wel eens ziet in het journaal) met lemen muren, daken van palmbladeren en wat spelende kinderen op de voorgrond. Je mag blij zijn als je dala dala geen platte band krijgt of dat de motor blijft werken. ( al 1 keer platte band gehad en al bijna motorproblemen)

Voor de rest: Hakuna Matata! ( Geen problemen!):
- We volleyballen hier iedere dag met de studenten en schaven onze techniek zo sterk bij dat zowel Maaseik als Roeselare zullen staan springen om ons aan te kopen, eenmaal terug in Belgie.
- Nog geen malaria!
- Wel geschifte dromen dankzij de Lariam ( straffe pillen tegen malaria)
- Af en toe volgen we de hoogtepunten van Beijing ( Wij supporterden voor Belgie, maar de broeders waren voor Nigeria)
- We eten eenzijdig, maar lekker.
- Een muskietennet dient om muskieten te vangen in plaats van ze buiten te houden.
- We ontmoetten een behoorlijke spin in Barts kamer
- Verschrikkelijke hanen in de ochtend!
- Hier trouwens prachtig mooi warm weer! En in Belgie???

Tot de volgende!
Jochim en Bart

A day at Newman College

Jambo!



De tijd gaat hier blijkbaar vlug voorbij want we zijn hier nu al bijna 2 weken in het Newman College. Tijd dus om even te tonen hoe een dag er hier uitziet.

Om 6.30u staan de studenten en de broeders op. Dit omdat de studenten om 7u moeten eten en de broeders ochtendmis hebben. Wij staan om 7u op (al vroeg genoeg). Dan eten we samen met de broeders ontbijt. (brood met pindakaas of confituur)

Om 8u starten de lessen. Op maandag en vrijdag is er eerst 'assembly'. Dat is een bijeenkomst om 7.40u van alle studenten in rijen voor het hoofdgebouw. Dan wordt er gebeden en het schoollied gezongen en het volkslied bij het oplaten van de Tanzaniaanse vlag. In een dag zijn er 4 lesblokken: elke les duurt hier 1u 20min. Na iedere les is er een pauze van 10 minuten behalve na de tweede les, dan is er pauze van 20 minuten. Maar in Afrika is tijd relatief, dus komen leerkrachten te laat, lopen leerlingen klassen in en uit of gaat de pauze teniet door een leerkracht die nog verder doet.

Pas om 14u, na de lessen, wordt er gegeten. Het eten is best wel OK, maar eenzijdig. Wij eten hier rijst of ugali (typisch gerecht) met bonen of bladeren van de zoete aardappelplant. Vaak eten we dagaa (kleine gedroogde visjes uit Lake Tanganyika) of soms eens vlees of andere vis. De zondag is het verse kip die hier overal op het terrein rondloopt.

Van 15u tot 17u zitten de studenten samen. Dan doen ze 'group discussions' of kunnen ze alleen studeren. Tijdens zo'n groepsdiscussie denken de studenten dan na over vragen die ze van de leerkracht kregen of die op vorige nationale examens (passed papers) werden gevraagd.

Van 17u tot 19u is het sporttijd. De studenten kunnen kiezen tussen voetbal, volleybal of basket. Wij doen graag mee met volley en proberen de eer van de mzungu ( blanke in Kiswahili) hoog te houden.

Om 19u is het tijd voor het dinner. De restjes van 's middags dus. Daarna is er voor ons niks meer gepland. De studenten moeten echter iedere avond van 19.45u tot ongeveer 20.30u bidden. Vaak loopt dit nog uit. Deze evening prayers zijn vooral gezang.

Van 20.30u tot 22.30u moeten de studenten dan nog studeren tijdens 'prep time'. Het is dan terug muisstil op de campus en iedereen zit in de klaslokalen te blokken. Doordat we de studenten hebben geinterviewd, weten we dat er velen 's nachts ook opstaan om te leren... Onvoorstelbaar maar waar: het is hier normaal om nog tijdens de nacht bijvoorbeeld van 03.00u tot 05.00u te leren. Dit omdat iedereen zoooo graag goede punten wil! Want goede punten betekent kans op een goede studie en een betere toekomst in een land dat wemelt van de corruptie.



Het internet is hier niet zo goed. Er zijn maar 2 computers voor de 350 leerlingen die intern zijn. Deze jongens en meisjes kunnen er dan ook niet mee werken met gevolg dat er superveel virussen zitten op de oude computers. Als we dan aan het werken zijn, kan het gerust dat de electriciteit voor enkele uren uitvalt. (zoals gisteren) Dus vrees niet, we stellen het hier prima, maar kunnen niet altijd iets laten weten.



Kwaheri! (bye)

Jochim en Bart