Hallo iedereen,

Omdat deze computers hier niet zo mensvriendelijk zijn, kunnen we maar af en toe op een traag internet. We probeerden al foto’s op deze site te zetten, maar tot nu toe zonder succes. We doen ons best...

Nuja, tijd om jullie eens op de hoogte te houden: Eerst en vooral, onze stageopdracht verloopt goed. In de eerste week leerden we de school kennen door onder andere lessen te observeren, een vergadering bij te wonen en te spreken met de leerkrachten en leerlingen en hen te interviewen. Vanaf de tweede week begonnen we workshops te maken voor de studenten. Dit om hen te leren studeren, want ze staan vlak voor hun examens. Soms merken we (onder andere door de interviews) dat de studenten niet zo’n goede studiehouding hebben. Vragen als: ‘Is het mogelijk om 8 uur na elkaar te blokken?’ werden ons dus al gesteld...
Nadat we dan een workshop hadden gegeven, evalueerden we die en pasten die indien nodig aan. Zo verbetert ons werk (hopelijk).
Vorige week zijn we ook gestart aan een workshop voor de leerkrachten omtrent interactie in de klas. Dit omdat we zagen dat de leerkrachten vaak doceren en we allen weten dat dit niet echt de ideale manier is van lesgeven. Deze eerste workshop voor de leraars gaven we maandag.

Ondertussen leerden we ook Tom kennen. Hij is een Vlaming die in Maendeleo, Kigoma zit. Hij helpt er een ICT-netwerk opstarten voor het afstandsonderwijs. Zondag hadden we afgesproken en zijn we naar Lake Tanganyika geweest. Een prachtig strand met palmbomen en een heerlijk meer met helder, proper, warm water... Via hem leerden we ook Nick kennen, een Nieuw-Zeelander die hier op doorreis is. Hij hielp een straatjongen aan eten en kleren en zorgt er nu voor dat hij naar school kan en wordt opgevangen in Maendeleo. Vandaag gaan we nog eens richting stad voor mogelijks een barbecue op het strand samen met Tom en Nick omdat ze bijna Kigoma verlaten.

Iedere rit richting de stad is een heuse trip. Eerst moeten we 20 minuten (of op Afrikaans ritme 30 minuten) wandelen langs een grote stoffige weg tot het kruispunt waar de ‘Dala dala’s’ passeren. Dan worden we gestapeld in een busje om richting Kigoma te rijden aan zo’n 30km per uur. Het busje biedt plaats aan zo’n 15 man en rijdt vaak rond met zo’n 25 man, lekker gezellig dus... Je krijgt plots een valies op je schoot of een kind wordt doorgegeven omdat er dan meer plaats is. Doodnormaal en best wel geestig. Langs de weg naar Kigoma lopen honderden mensen: te voet (al dan niet met emmer op het hoofd), al fietsend of al wandelend met een zwaar geladen fiets). Langs de kant van de weg staan er hutjes (ja, zoals je wel eens ziet in het journaal) met lemen muren, daken van palmbladeren en wat spelende kinderen op de voorgrond. Je mag blij zijn als je dala dala geen platte band krijgt of dat de motor blijft werken. ( al 1 keer platte band gehad en al bijna motorproblemen)

Voor de rest: Hakuna Matata! ( Geen problemen!):
- We volleyballen hier iedere dag met de studenten en schaven onze techniek zo sterk bij dat zowel Maaseik als Roeselare zullen staan springen om ons aan te kopen, eenmaal terug in Belgie.
- Nog geen malaria!
- Wel geschifte dromen dankzij de Lariam ( straffe pillen tegen malaria)
- Af en toe volgen we de hoogtepunten van Beijing ( Wij supporterden voor Belgie, maar de broeders waren voor Nigeria)
- We eten eenzijdig, maar lekker.
- Een muskietennet dient om muskieten te vangen in plaats van ze buiten te houden.
- We ontmoetten een behoorlijke spin in Barts kamer
- Verschrikkelijke hanen in de ochtend!
- Hier trouwens prachtig mooi warm weer! En in Belgie???

Tot de volgende!
Jochim en Bart